POPIERSIA PRZED KĘDZIERZYŃSKIM RATUSZEM

POPIERSIA NA PLACU WOLNOŚCI - BARDZO DOBRY POMYSŁ- MAM NADZIEJĘ, ŻE PRZYBĘDZIE ICH WIĘCEJ KILKA POSTACI Z HISTORII NASZEGO MIASTA I REGIONU WARTO BY UPAMIĘTNIĆ A TA FORMA WYDAJE SIĘ BARDZO ODPOWIEDNIA

Heinrich Hermann Robert Koch -niemiecki lekarz i mikrobiolog. Odkrywca czynników wywołujących cholerę, zarodników bakterii wąglika, prątków gruźlicy. Laureat nagrody Nobla. Autor postulatów dotyczących metody badań chorób zakaźnych. Twórca pierwszego leku na gruźlicę: tuberkuliny. Pod koniec XIX wieku pracował w Sławięcicach w szpitalu im. Augusta Hohenlohe. Niewątpliwie zasłużona postać w dziedzinie medycyny jaka pojawiła się na Górnym Śląsku. Rzeźbę wykonał i podarował mieszkańcom Jarosław Jasiński, artysta z Bierunia. Warto zaznaczyć, że to właśnie pan Jarosław był inicjatorem powstania tych rzeźb - kiedy bowiem dowiedział się o działalności Kocha w Sławięcicach postanowił przyjechać tam i wykonać popiersie - to zainspirowało władze powiatowe, które zaproponowały kędzierzyński dawny rynek a dziś Plac Wolności ( nazwa Rynek zarezerwowana została dla Koźla) na miejsce ekspozycji przy okazji zamawiając pozostałe trzy popiersia. Jak wspomniałem popiersie noblisty artysta przekazał miastu nieodpłatnie - dziękujemy.

Kolejarz - postać symbolizująca pracowników kolei, kluczowej dziedziny dla rozwoju Kędzierzyna. W istocie zanim powstała linia kolejowa i stacja Kandrzin ( tutaj, bowiem w nieodległym mieście Koźlu wciąż działała twierdza co wymogło aby przebieg trasy był oddalony od niej o minimum 6 km ) Wieś Kandrzin była tymczasem zaledwie małą osadą z kilku chałup, ale lokalizację miała odpowiednią. Powstanie dworca i co za nim idzie jednego z największych węzłów kolejowych na ówczesnym Górnym Śląsku doprowadziło do bardzo dynamicznego rozwoju osady, która wchłonęła wkrótce pobliskie siedliska, takie jak Pogorzelec. Budowa nowych domów, szkoły, szpitala ( tuż po katastrofie) nie miała sobie równych. Węzeł kolejowy umożliwiał podróż aż w siedmiu kierunkach. a przejazd przez tory z nasypami, wkrótce zastąpiono dzisiejszym tunelem co wiązało się z wyburzeniem pierwotnego dworca i budowy obecnego. A przy okazji tych inwestycji przenoszono domy, i kościoły - wszystko to działo się na przełomie XIX i XX wieku. Dziś już minęła złota epoka kolei dla Kędzierzyna, zamknięto wiele połączeń, a i te główne nie mają już tej rangi co dawniej - niemniej bez kolei nie byłoby dzisiejszego miasta. Nasuwa się jednak pytanie jaki mundur powinien mieć ten anonimowy kolejarz, polski czy raczej niemiecki z przełomu wieków XIX i XX kiedy to kolejnictwo naprawdę rozwijało się tu jak najprężniej ? Rzeźbę wykonał Jarosław Jasiński, artysta z Bierunia.

Chemik - postać symbolizuje przemysł chemiczny, będący głównym filarem gospodarczym powiatu Kędzierzyńsko-Kozielskiego.

Przemysł chemiczny na naszym terenie wywodzi się od końca lat trzydziestych XX wieku i ma związek z zapotrzebowaniem ówczesnej armii niemieckiej na paliwo niezbędnego do prowadzenia wojny. Jako, że Niemcy nie posiadały własnych złóż ropy, ale za to całkiem sporo węgla kamiennego postanowiono wytwarzać z niego tak zwane paliwo syntetyczne Koncerny chemiczne Oberschlesische Hydriewerke A.G. na terenie Blechhammer oraz IG Farben nieopodal Bierawy i Starego Koźla wybudowały swe zakłady produkcyjne. Tam przez cały okres wojny pomimo wielu bombardowań przez lotnictwo aliantów produkowano nieprzerwanie benzynę korzystając z siły roboczej ze specjalnie utworzonych obozów pracy. Po zakończeniu działań wojennych wyposażenie zakładów zostało mocno uszczuplone przez Armię Sowiecką, która sporą część wywiozła w głąb ZSRR. Mimo trudności na bazie poniemieckiego przemysłu postanowiono kontynuować działalność chemiczną w obu fabrykach skupiając się na produkcji nawozów sztucznych oraz produkcji tworzyw sztucznych - nie wdając się w szczegóły przez całe lata PRL przemysł chemiczny był faktycznie kluczowy dla rozwoju regionu i dziś nadal ma swoje czołowe miejsce, choć wiele planowanych  inwestycji  nigdy nie doszło do skutku. Liderami dzisiaj są Azoty Kędzierzyn, Holding Blachownia - a w nim wiele pomniejszych firm , ICSO oraz Petrochemia. Rzeźbę wykonał Jarosław Jasiński, artysta z Bierunia

 Pierwszy w powojennej historii Kędzierzyna dyrektor szpitala. Wybitny chirurg. Żył w latach 1915-1980. W latach 1932 – 1938 studiował na Uniwersytecie Jana Kazimierza na Wydziale Lekarskim. 11 października 1938 r. uzyskał „stopień” lekarza a w 1950 doktora . Ten noszący iście książęce nazwisko ( nie mylić jednak ze średniowiecznym władcą) lekarz zasłynął niesamowitą pracowitością, w pewnym momencie pełnił wiele funkcji jednocześnie, był zatem dyrektorem szpitala w Kędzierzynie i jedynym tam lekarzem , jedynym chirurgiem w całym powiecie kozielskim, a także lekarzem Ubezpieczalni Społecznej oraz lekarzem rejonowym PKP, na stałe także pełnił obowiązki w pogotowiu położniczo – chirurgicznym. Cieszył się bardzo dobrą renomą pośród pacjentów i kolegów lekarzy. Rzeźbę wykonał Jarosław Jasiński, artysta z Bierunia.

Chciało by się więcej bo miejsca jest dość, a takie popiersia to wspaniała lekcja historii moja propozycja na kolejne takie rzeźby to:


Hermann Kretschmer - burmistrz Kandrzina w latach 1910-1934 Był pierwszym etatowym burmistrzem miasta. Za jego sprawą wybudowano obecny ratusz. Z funkcji musiał ustąpić bowiem nie chciał przyłączyć się do partii nazistowskiej


Emil Proske - poprzednik Kretschmera jednak on pełnił funkcję pierwszego burmistrza społecznie.


Książe Hugo Hohenlohe zu Oehringen zu Ujest. - właściciel księstwa Sławięcickiego w którego skaład wchodził także Kandrzin. Postać niezwykle zasłużona dla rozwoju przemysłu śląskiego


Książe Christaian Hohelohe zu Oehringen - syn Hugona również zasłużony dla rozwoju terenów na których obecnie mieszkamy czyli Górnego Śląska


John Baildon - szkocki inżynier, projektant i budowniczy  między innymi Kanału Kłodnickiego , Walcowni Blechhammer oraz wielu najważniejszych obiektów przemysłowych na Śląsku.


To postacie sprzed polskiej historii naszego miasta, ale bez nich wyglądało by ono inaczej a może nawet wcale by się nie rozwinęło

Nie brak też kandydatów z powojennej polskiej już historii miasta pozytywnych mimo iż działali w czasach PRL i niekiedy byli członkami jedynej słusznej partii...

Są także postaci nie tylko z dziedziny władzy, polityki, administracji czy przemysłu.
To także ludzie sztuki:

Teresa Iwaniszewska Haremza wokalistka urodzona w Koźlu

Rafał Wojaczek - poeta (choć ten upamiętniony został w postaci ronda)

Jerzy Kamas - wybitny i znany aktor uczeń Technikum Żeglugi w Koźlu.

I pewnie jeszcze wielu innych, a jakie są wasze propozycje piszcie w komentarzach.